Terapia dla współuzależnionych

Terapia dla współuzależnionych osób w Warszawie

W specjalistycznym ośrodku Vita Libera w Warszawie terapię dla OSÓB Z SYNDROMEM WSPÓŁUZALEŻNIENIA TRAKTUJEMY JAKO BARDZO ważny CZYNNIK WSPOMAGAJĄCY leczenie osób dotkniętych nałogiem.

UZALEŻNIENIE W RODZINIE I KŁOPOTY Z TYM ZWIĄZANE odciskają swoje piętno na wszystkich członkach rodziny. W szczególności zostaje zaburzona relacja z partnerem, który z powodu TRUDNEJ SYTUACJI EMOCJONALNEJ W RODZINIE I NIEWŁAŚCIWEMU DOSTOSOWANIU SIĘ DO NIEJ, ROZWIJA U SIEBIE TAK ZWANY SYNDROM współuzależnienia. Polega on na nieprawidłowym dostosowaniu się do TRUDNEJ sytuacji, co nie tylko wpływa negatywnie na osobę Z SYNDROMEM współuzależnienia, ale także nie pomaga pacjentowi W RADZENIU SOBIE Z UZALEŻNIENIEM.

Czym jest współuzależnienie i kogo dotyczy?

Współuzależnienie wynika z DESTRUKCYJNEGO DOSTOSOWANIA SIĘ DO UZALEŻNIENIA partnera, które może się rozwinąć, ale nie musi. Należy podkreślić, że istnieje wyłącznie współuzależnienie w związku dwojga dorosłych ludzi, a więc u partnera lub współmałżonka osoby borykającej się z nałogiem, a nie np. u jej dzieci. Problem został dostrzeżony wiele lat temu u PARTNERÓW OSÓB UZALEŻNIONYCH OD alkoholu, jednak dzisiaj identyfikuje się go również w przypadku partnerów osób uzależnionych od narkotyków, hazardu czy seksu.

Pod pojęciem współuzależnienia należy rozumieć nieprawidłową adaptację do trudnej sytuacji, która kształtuje się zazwyczaj pod wpływem silnego stresu, jakiemu niemal nieustannie jest poddawana osoba żyjąca pod jednym dachem z OSOBĄ UZALEŻNIONĄ. Współuzależniony próbuje za wszelką cenę utrzymać „normalność” w rodzinie, uratować związek, a nierzadko także samego partnera uwikłanego w nałóg. Podporządkowuje zatem całe swoje życie temu wyzwaniu, zapominając o własnych potrzebach. Przejmuje całkowitą odpowiedzialność za rodzinę, próbuje kontrolować postępowanie partnera, naprawia wyrządzone przez niego szkody, a także stara się zapobiegać negatywnym skutkom jego nałogu. Jednocześnie żyje nadzieją, że jej poświęcenie się opłaci i wszystko wróci do normy dzięki jej cierpliwości, wybaczaniu i miłości.

Niestety, takie postępowanie jest nieskuteczne, ponieważ nie motywuje w żaden sposób uzależnionego partnera do walki z nałogiem. Odbija się natomiast negatywnie na zdrowiu osoby współuzależnionej, która żyjąc w nieustannym napięciu, zaczyna mieć problemy ze zdrowiem psychicznym i fizycznym. Najczęstszymi problemami są wahania nastrojów, stany depresyjne i lękowe, bezsenność, kłopoty z odżywianiem, NISKIE POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI a także dolegliwości somatyczne wynikające ze stresu. Wielu współuzależnionych sięga po leki uspakajające, a nierzadko także po alkohol.

Zadzwoń teraz: +48 538 455 505

Jak dochodzi do współuzależnienia?

Proces współuzależnienia rozwija się powoli i niepostrzeżenie, jednak zazwyczaj składa się z następujących etapów:

  • Zaprzeczanie.
  • Próba rozwiązania problemu (np. za pomocą próśb i gróźb).
  • Chaos (wiąże się z uczuciem zagubienia i silnego stresu).
  • Próby utrzymania normalności.
  • Próby ucieczki (tylko niektóre osoby współuzależnione próbują odejścia).
  • Dostosowanie się do nowego modelu życia.

Na początku z reguły partnerzy nie dostrzegają problemu lub nie dopuszczają do siebie myśli o jego istnieniu. W toku rozwoju nałogu ukochanej osoby dalsze zaprzeczanie w końcu staje się niemożliwe. Wtedy osoba współuzależniona najpierw zaczyna walczyć z problemem, a gdy nie daje to efektu, próbuje podporządkowywać się nowym zasadom życia, jakie narzuca jej uzależniony partner (mąż, żona). Stopniowo też poznaje różne oblicza UZALEŻNIENIA i próbuje nauczyć się z nimi żyć, mając na uwadze dobro rodziny i związku. Może się to objawiać na wiele sposobów np. poprzez wyrzucanie, wylewanie butelek z alkoholem, chowanie dzieci u sąsiadów przed pijanym ojcem, szukanie męża-narkomana po melinach, zaciąganie pożyczek po kolejnych przegranych w kasynie przez partnera – hazardzistę. Jednocześnie życie w relacji z osobą uzależnioną staje się coraz trudniejsze – dochodzi do kłótni, awantur, przemocy, problemów finansowych, a nierzadko także do sytuacji, które wywołują wstyd i zażenowanie przed sąsiadami, znajomymi i dalszą rodziną. Współuzależniony partner czuje się coraz gorzej – żyje w nieustannym stresie i lęku.

Z powodu wstydu wycofuje się z kontaktów towarzyskich, jest samotny i bezradny, traci poczucie własnej wartości, aż w końcu także kontrolę nad swoim życiem, które jest całkowicie podporządkowane osobie z nałogiem.

Każda chwila abstynencji partnera rozbudza jednak na nowo nadzieję na poprawę sytuacji – zwłaszcza jeśli dochodzi do przeprosin za wcześniejsze zachowanie i obietnicy walki z nałogiem. Bardzo często tak wygląda współuzależnienie od alkoholika – żona opiekuje się uzależnionym mężem z pełnym oddaniem w czasie jego ciągów alkoholowych, przejmuje jego obowiązki, a nawet znosi wszystkie upokorzenia i ciosy tylko dlatego, że w czasie abstynencji jest to cudowny mąż i oddany ojciec. Niestety takie postępowanie jest błędne i nieskuteczne. Partnerka uzależniona nie ma bowiem żadnej motywacji do zerwania z nałogiem – nie zależy jej na tym, ponieważ współuzależniony partner swoim postępowaniem udowadnia, że godzi się na takie życie. Taki toksyczny układ może trwać latami, co najlepiej widać po rodzinach pacjentów UZALEŻNIONYCH, w których zazwyczaj BLISKA OSOBA trwa jak skała przy uzależnionym PARTNERZE pomimo tego, że ten regularnie krzywdzi ją i dzieci.

Jakie są objawy współuzależnienia?

Utrzymywanie latami relacji z uzależnionym partnerem, a tym bardziej mieszkanie z nim pod jednym dachem, jest zazwyczaj koszmarem, pełnym cierpienia, lęku i całego wachlarza innych NIEPRZYJEMNYCH emocji. Niestety większość osób nie zdaje sobie sprawy, że jest współuzależniona i że potrzebuje profesjonalnej pomocy oraz terapii. Rozpoznanie u siebie tego syndromu jest rzeczywiście trudne – mogą to jednak zrobić bliscy lub znajomi, którzy po zauważeniu pewnych objawów u takiej osoby powinni namówić ją na wizytę u psychoterapeuty.

Symptomami świadczącymi o współuzależnieniu są między innymi:

  • skoncentrowanie się na uzależnionym partnerze i podporządkowanie mu swojego życia,
  • zaniedbywanie własnych potrzeb na rzecz potrzeb partnera,
  • zaprzeczanie istnienia nałogu, udawanie, że wszystko jest w porządku,
  • ukrywanie nałogu partnera przed światem zewnętrznym (np. tłumaczenie jego nieobecności w pracy innym rodzajem niedyspozycji),
  • łatwe poddawanie się manipulacji, niskie poczucie własnej wartości,
  • naprzemienne poczucie krzywdy (w czasie aktywności nałogu np. ciągu alkoholowego) i poczucia winy (w czasie abstynencji, gdy partner zachowuje się normalnie),
  • przejęcie obowiązków uzależnionego partnera (na przykład zarobkowych, czyli utrzymywanie całej rodziny),
  • próby kontrolowania nałogu partnera (np. „wyciąganie” alkoholika a okolicznych barów i wyrzucanie znalezionych w domu butelek,
  • blokowanie dostępu do pieniędzy hazardziście, sprawdzanie sms-ów i maili w telefonie seksoholika),
  • tolerowanie destrukcyjnych zachowań partnera (np. wybaczanie późnych powrotów do domu, a nawet przemocy),
  • problemy ze zdrowiem – depresja, stany lękowe, zaburzenia snu i odżywiania,
  • rezygnacja z pasji i zainteresowań, wycofanie się z dotychczasowych relacji towarzyskich,
  • poczucie pustki i samotności,
  • odczuwalne obniżenia jakości życia.

Warto wiedzieć, że współuzależnienie emocjonalne może dotyczyć także związków, w których nie występuje problem nałogu. W takim kontekście syndrom objawia się tym, że jeden partner „kocha za bardzo”, czyli nadmiernie angażuje się w związek, rezygnując z własnych potrzeb, natomiast drugi partner to wykorzystuje.

Na czym polega terapia współuzależnienia?

W Polsce terapia dla współuzależnionych proponowana jest coraz częściej jako element leczenia ich uzależnionych partnerów. Takie kompleksowe podejście do problemu okazuje się znacznie skuteczniejsze w walce z nałogiem i pozwala naprawić życie całej rodziny.

Metody leczenia osób współuzależnionych

Leczenie odbywa się w profesjonalnych ośrodkach terapii uzależnień, takich jak Vita Libera, i ma najczęściej formę zajęć indywidualnych z terapeutą oraz zajęć grupowych. Celem terapeutycznym jest przede wszystkim udzielenie pomocy psychologicznej osobie współuzależnionej, która powinna sobie uświadomić swój problem, zmienić sposób myślenia o sobie i swojej sytuacji, a wreszcie zmienić także sposób postępowania wobec uzależnionego partnera. Terapia współuzależnienia skupia się więc na przywróceniu pacjentowi własnego „ja” i wiary w siebie, a także wzbudzeniu w nim chęci do zmian. Niektórzy nazywają to nauką „twardej miłości” lub „zdrowego egoizmu”, ponieważ w terapii osoba współuzależniona UCZY SIĘ STAWIANIA GRANIC, ROZPOZNAWANIA I ZASPAKAJANIA WŁASNYCH POTRZEB CO MA WPŁYW NA DECYZJĘ O PODJĘCIE TERAPII PRZEZ OSOBĘ UZALEŻNIONĄ POPRZEZ ZMNIEJSZENIE KOMFORTU FUNKCJONOWANIA.

W klinice Vita Libera proponujemy specjalny program terapeutyczny dla wszystkich bliskich osoby uzależnionej, która trafia do nas na leczenie. Taki model terapii przynosi doskonałe rezultaty bez względu na rodzaj nałogu, ale szczególnie polecany jest w przypadku leczenia alkoholizmu i narkomanii. Szczegółowy plan terapii współuzależnienia przedstawiamy podczas konsultacji, na które serdecznie Państwa zapraszamy do naszej kameralnej placówki w Wilanowie.

Dlaczego warto iść na terapię?

Profesjonalna terapia współuzależnienia może przynieść korzystne efekty. Podczas spotkań pracujemy nad:

  • zrozumieniem myśli, emocji i zachowań współuzależnionego,
  • odzyskaniem kontroli i równowagi w życiu,
  • redukcją szkodliwych schematów,
  • wyrażaniem własnych uczuć i potrzeb.

Terapia współuzależnienia dostarcza narzędzi, które pomagają w radzeniu sobie z codziennymi trudnościami. W gabinecie dowiesz się, jak konfrontować się z problemami. Specjaliści dążą do tego, aby współuzależnieni partnerzy umiejętnie dbali o swój dobrostan. Jednym z ważnych tematów poruszanych na spotkaniach jest również budowanie zdrowych relacji. Terapia skupia się na doskonaleniu komunikacji, a także budowaniu silnych granic. Dzięki temu współuzależnieni dostrzegają popełniane błędy i poprawiają swój komfort życia.

Terapia współuzależnienia otwiera oczy i zapoznaje z wieloma przydatnymi strategiami działania. Co więcej, skłania ona do skupienia się na własnym życiu wewnętrznym. Klienci często unikają konfliktów z osobą uzależnioną lub próbują ją nadmiernie kontrolować. Takie zachowania pochłaniają ich energię i odwracają uwagę od własnych potrzeb. Warto zatem skonsultować się z ekspertem na terapii i dowiedzieć się, jak poradzić sobie z tą trudną sytuacją. Kluczowe jest zrozumienie, że współuzależniona partnerka lub partner nie ma wpływu na działania alkoholika. Uczęszczanie na konsultacje może uwolnić Cię od poczucia wstydu i zagubienia.

Ośrodek leczenie uzależnień Vita Libera

Alkoholizm jest jednym z najsilniejszych i najczęściej występujących uzależnień. Badania wykazują, że z tym nałogiem zmaga się aż 2,5 mln Polaków. W rodzinach dotkniętych problemem alkoholowym natomiast żyje około 4 mln osób. Choć zjawisko to jest niepokojąco powszechne, nie zawsze wiadomo, jak z nim walczyć. Z pomocą przychodzi odwyk oraz terapia współuzależnienia dla bliskich chorego.

Spotkania z psychoterapeutą pomagają w lepszym zrozumieniu swoich potrzeb, wyrażaniu uczuć oraz wypracowaniu zdrowych nawyków. Podczas konsultacji dowiesz się, co możesz zrobić, aby odzyskać życiową równowagę. Terapeuci dzielą się nie tylko wiedzą, ale również konkretnymi narzędziami do pracy nad zaistniałym problemem. Terapia współuzależnienia to dobre rozwiązanie dla bliskich chorego, których bezpośrednio dotykają trudności związane z jego alkoholizmem. Warto sięgnąć po profesjonalne wsparcie i dowiedzieć się więcej o tym zjawisku. Zdobyta wiedza może przyczynić się do poprawy jakości życia klientów poddanych terapii.

Może Cię też zainteresować: