Leczenie uzależnienia od hazardu - uzależnienie od hazardu, hazard definicja

Uzależnienie od hazardu – leczenie

W prywatnej klinice Vita Libera proponujemy leczenie uzależnienia od hazardu. Jest to jeden z najgroźniejszych w skutkach nałogów behawioralnych, ponieważ potrafi całkowicie zrujnować dotychczasowe życie osoby uzależnionej. Niekontrolowane granie wcześniej czy później kończy się utratą pieniędzy i zaciąganiem długów, co z kolei prowadzi do ogromnego stresu, problemów zdrowotnych, rodzinnych i zawodowych. Warto wiedzieć, jak rozpoznać patologiczny hazard i kiedy niezbędne jest leczenie.

Hazard – definicja

Według ogólnej definicji hazard oznacza wszelkiego rodzaju gry pieniężne, których wynik zależy nie od wiedzy lub umiejętności gracza, ale w głównej mierze od czystego przypadku. Samo słowo wywodzi się z języka arabskiego i oznacza po prostu grę w kości. Istotną cechą gier hazardowych jest nie tylko ich losowy charakter, ale przede wszystkim to, że stawką w nich są pieniądze lub wartościowe przedmioty. Do tak rozumianego hazardu należy więc zaliczyć m.in.:

gry karciane,
ruletkę,
automaty,
zakłady bukmacherskie (sportowe i wzajemne),
gry liczbowe typu lotto, zdrapki,
wyścigi konne,
bingo.

Wbrew powszechnej opinii hazardzistów spotkać można nie tylko w luksusowych kasynach, na wyścigach czy w kolekturach sportowych. Coraz więcej możliwości wzięcia udziału w rozmaitych grach jest w Internecie. W ten sposób można obstawiać wyniki meczów, typować liczby w Lotto, a nawet zagrać w ruletkę czy Jackpota w legalnym kasynie za pieniądze bez wychodzenia z domu.

Hazard jako uzależnienie behawioralne

Wszystkie wymienione wyżej rodzaje gier i zabaw same w sobie nie są niczym złym. Pod warunkiem, że korzysta się z nich okazjonalnie i traktuje jako czystą rozrywkę. Niestety hazard dość łatwo zmienia się w problem, ponieważ wiążą się z nim dość silne emocje. Każdy gracz chce wygrać pieniądze, a nie je stracić, dlatego nawet najzwyklejsza zdrapka może powodować chwilowy skok adrenaliny, nie mówiąc już o obstawianiu wysokich kwot podczas gry w ruletkę, czy na wyścigach.

Właśnie od tych silnych wrażeń powstaje najczęściej uzależnienie, a dokładnie od tej wyjątkowej mieszanki emocji towarzyszących grze, która jest połączeniem m.in. ekscytacji, nadziei na wygraną, a w późniejszych fazach nałogu także wiąże się z lękiem przed utratą pieniędzy. Z tego względu uzależnienie od hazardu ma charakter behawioralny – nie jest związane z zażywaniem żadnych substancji psychoaktywnych, a więc nie uzależnia fizycznie, lecz występuje wyłącznie w warstwie psychologicznej.

Jak rozpoznać uzależnienie od hazardu?

Rozpoznanie patologicznego hazardu jest najtrudniejsze dla osoby uzależnionej. W większości przypadków chory bardzo długo nie zdaje sobie sprawy z problemu, uważając granie po prostu za formę rozrywki, która daje szansę na pomnożenie pieniędzy. Wielu uzależnionych bagatelizuje sprawę nawet wtedy, gdy nałóg doprowadza ich do kłopotów finansowych. Często dopiero stanowcza reakcja rodziny skłania do zastanowienia się nas swoją sytuacją, a także do podjęcia leczenia uzależnienia od hazardu.

Warto pamiętać, że nałóg rozwija się etapami i rzeczywiście na początku może być bardzo trudny do rozpoznania. Istnieje jednak kilka charakterystycznych symptomów, które mogą świadczyć o problemie:

poświęcanie dużej ilości czasu na gry hazardowe i ciągłe myślenie o nich (planowanie strategii, sposobu zdobycia na ten cel pieniędzy itp.),
spędzanie coraz większej ilości czasu na grę oraz obstawianie coraz większych sum,
podejmowanie bezowocnych prób rzucenia hazardu,
uczucie niepokoju lub rozdrażnienia podczas prób zerwania z nałogiem,
granie w celu odegrania się,
traktowanie grania jako sposobu na stres, ucieczki od codziennych problemów, czy łagodzenia lęków i depresji,
okłamywanie bliskich na temat swojego grania – osoby uzależnione najczęściej ukrywają fakt grania lub nie przyznają się do skali strat finansowych,
zdobywanie pieniędzy na grę w nielegalny sposób np. poprzez kradzież, wyłudzenie itp.,
zaniedbywanie obowiązków zawodowych, a także relacji rodzinnych i przyjacielskich,
pożyczanie pieniędzy na grę oraz ze względu na pogorszenie się sytuacji finansowej.

Powyższe objawy nałogowego hazardu zostały określone w oficjalnie przyjętej klasyfikacji zaburzeń DSM-IV z 1994 roku. Współwystępowanie przynajmniej 5 z nich oznacza uzależnienie.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała w 1998 roku patologiczny hazard za odrębne zaburzenie psychiczne, dlatego znalazło się ono w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10.

Zadzwoń teraz: +48 538 455 505

Fazy hazardu

Warto podkreślić, że nie każdy gracz wpada w nałóg. Uzależnienie rozwija się tylko u niektórych osób i zwykle następuje to stopniowo. Jest to na tyle charakterystyczne, że wyróżniono fazy rozwijania się patologicznego hazardu:

I – faza związana z zainteresowaniem hazardem

Jest to początkowy etap fascynacji grami hazardowymi, który może trwać wiele lat i nie wykazywać żadnych patologicznych cech. Bardzo często występuje on w młodym wieku – u dzieci lub nastolatków.

II – faza zwycięstw

W tej fazie gracz wciąż gra okazjonalnie, ale zaczyna odczuwać wyraźne pobudzenie i euforię w sytuacji zwycięstwa. Wiążą się z tym marzenia o kolejnych wygranych, które hazardzista próbuje zrealizować, grając coraz częściej i za coraz wyższe stawki.

III – faza strat

Na tym etapie osoba uzależniona nie może przestać grać, pomimo że coraz częściej ponosi straty finansowe. Wciąż wierząc, że duża wygrana jest w zasięgu ręki, skupia się niemal wyłącznie na grze, opracowywaniu strategii i zdobywaniu pieniędzy na granie. W tej fazie pojawiają się już pierwsze skutki uboczne nałogu – problemy finansowe, zawodowe i rodzinne.

IV – faza desperacji

W fazie desperacji hazardzista doświadcza już poważnych konsekwencji swojego nałogu – przede wszystkim pojawiają się długi i związane z tym problemy. Naciski wierzycieli, pretensje bliskich i kłopoty zawodowe popychają często na tym etapie osoby uzależnione do desperackich czynów, np. kradzieży pieniędzy, malwersacji czy wyłudzenia kredytów i pożyczek. Niektórzy proszą rodzinę i przyjaciół o wsparcie finansowe, obiecując w zamian zerwanie z hazardem.

V – faza utraty nadziei

Etap ten charakteryzuje się stratą nadziei u osoby chorej na poprawę sytuacji, która wydaje się bez wyjścia. Często wiąże się z utratą rodziny, pracy i środków do życia. To ostatni moment na to, by zdecydować się na leczenie hazardu. Brak pomocy kończy się przeważnie tragicznie dla chorych. W tej ostatniej fazie uzależnienia wiele osób wpada w alkoholizm, zbacza na drogę przestępczą lub popełnia samobójstwo.

Skutki uzależnienia od hazardu

Choć uzależnienie od hazardu nie degraduje bezpośrednio zdrowia jak alkoholizm czy narkomania, to jednak potrafi zrujnować życie, a w skrajnych przypadkach nawet je odebrać. Wszystko zaczyna się od tego, że granie przestaje być jedynie okazjonalną rozrywką, lecz praktycznie jedynym sposobem spędzania wolnego czasu. Podobnie jak alkoholik nie potrafi w pewnym momencie spędzić jednego dnia bez dawki alkoholu, tak samo hazardzista obsesyjnie myśli o grze i szuka okazji do tego, by oddać się swojemu ulubionemu zajęciu. Naturalnie więc dochodzi do zaniedbań życia rodzinnego czy zawodowego.

Wcześniej czy później każdy hazardzista zaczyna przegrywać i tracić pieniądze. Pojawiają się bardzo charakterystyczne i widoczne konsekwencje nałogu, ponieważ osoby uzależnione nie potrafią przestać grać, dlatego zaciągają kredyty i pożyczki w celu pozyskania środków na odegranie się. Długi rujnują nie tylko ich sytuację finansową, ale zwykle powodują problemy rodzinne, zawodowe, a także zdrowotne. Naciski wierzycieli, niekorzystna sytuacja finansowa i kłopoty osobiste są niezwykle stresogenne, dlatego negatywie wpływają na zdrowie fizyczne i psychiczne. Patologiczny hazard niestety przez to prowadzi często do tragicznych decyzji i sytuacji. Wielu uzależnionych przytłoczonych problemami popełnia samobójstwo. Często zdarza się również, że w celu pozyskania środków część osób wkracza na drogę przestępczą, np. zaczyna handlować narkotykami lub wikła się w niebezpieczne układy z ludźmi z półświatka.

Dlaczego warto zdecydować się na leczenie uzależnienia od hazardu?

Podjęcie przez chorego specjalistycznej terapii jest jedyną szansą na skuteczne wyrwanie się z nałogu. Niestety wciąż zbyt mało osób decyduje się na leczenie uzależnienia. Priorytetem jest spłata długów, a więc rozwiązanie problemów finansowych. Tymczasem nawet jeśli bliscy wyrażą chęć pomocy w wyjściu z zadłużenia, problem uzależnienia nie zniknie, lecz wcześniej czy później ponownie da o sobie znać, ponieważ nałogowy hazardzista znowu będzie chciał grać. Właśnie dlatego leczenie uzależnień od hazardu odbywa się często w trybie stacjonarnym, gdzie chory nie ma możliwości grania. Jest to swego rodzaju odwyk, który jednak skupia się wyłącznie na psychologicznym aspekcie nałogu. Podczas zajęć indywidualnych i grupowych chory ma okazję zidentyfikować problemy emocjonalne będące przyczyną jego uzależnienia, a także nauczyć się sobie z nimi radzić w inny sposób niż dotychczas. Najczęściej wykorzystywaną metodą terapii jest model poznawczo-behawioralny i co ważne, leczeniem objęte są również rodziny chorego, które zazwyczaj wykazują symptomy współuzależnienia.